eżeli by ktoś nie wiedział, o co chodzi, to wyjaśniam:

Ekstrawertyk - osoba żywa, energiczna, towarzyska, skierowana na świat zewnętrzny. Lubiąca przebywać z ludźmi, rozgadana, głośna. Nie lubi samotności, ponieważ go przytłacza. Jego emocje łatwo można odczytać z jego mimiki twarzy. Żywo gestykuluje. Mówi szybko, z ożywieniem. Najpierw robi, potem myśli.

Introwertyk - przeciwieństwo ekstrawertyka. Cichy, skryty, nieśmiały, powolny i zamknięty w sobie. Skierowany na swój własny świat wewnętrzny ; świat jego własnych myśli i uczuć. Lubi przebywać sam, ponieważ dłuższy kontakt z ludźmi go osacza i męczy. Zdystansowany. Trudno odczytać, w jakim jest nastroju, ponieważ nie wyraża emocji wyrazem twarzy. Często jest on mylony z chłodnym emocjonalnie i nieśmiałym człowiekiem. Mówi powoli, robiąc pauzy. Najpierw myśli - potem robi.

Kim jesteście? Co Wam przeszkadza w byciu intro- lub ekstrawertykiem? Co lubicie w swojej naturze? 

Kiedyś robiłam pewien test i wyszło mi, że jestem w skrajnej introwersji :-) . Rzeczywiście, introwertykiem jestem dużym, he he. Lubię przebywać sama ze sobą i daje mi to wiele energi oraz radości. Podoba mi się w swojej naturze ta zdolność do autorefleksji, wczuwania się w swoje wnętrze, myślenia, głębokich myśli... Z drugiej jednak strony denerwuje mnie to wczuwanie się w swoje ciało i wynajdywanie sobie nie wiadomo jakich chorób... Denerwuje mnie też ten duży dystans do świata zewnętrznego.